‘’Ik kon na mijn eerste afdaling alleen maar janken van geluk.’’ 

Lies ver­telt over wat haar is over­ko­men: ‘’Een knob­bel in mijn voet bleek een zeld­za­me vorm van kan­ker te zijn. Na che­mo en tien ope­ra­ties in zeven weken, bleek dat de spie­ren in mijn lin­ker­been tot boven mijn knie waren afge­stor­ven. Het was een gevecht tus­sen leven of dood. De art­sen kon­den maar één ding doen: een ampu­ta­tie tot boven mijn knie.’’

Lies is een spor­tief per­soon met veel lief­de en pas­sie voor snow­boar­den, sur­fen, sup­pen en wake­boar­den. Om te kun­nen snow­boar­den had Lies een sport­pro­the­se nodig. Tij­dens de Men­te­li­ty Games van 2023 heeft ze haar sport­pro­the­se voor het eerst kun­nen gebrui­ken. De dins­dag voor ver­trek kreeg Lies een foto van haar pro­the­se­ma­ker Frank Jol. Haar sport­pro­the­se waar ze zo lang op heeft gewacht was ein­de­lijk klaar. In Zwit­ser­land heeft Lies haar sport­pro­the­se voor het eerst aan­ge­daan. ‘’Ik hoop dat ik met mijn sport­pro­the­se weer de vrij­heid kan terug­vin­den die ik jaren heb gemist.’’

‘’Bij mijn eer­ste afda­ling voel­de ik ein­de­lijk weer het gevoel van vrij­heid. Ik kon alleen maar jan­ken van geluk. Het boar­den en de wind door mijn haren voe­len is voor mij het ultie­me geluks­ge­voel.’’ Lies heeft tij­dens de Men­te­li­ty Games les gehad van San­dro Boh­net: lid van het Zwit­ser­se para­lym­pisch snow­board­team. Ook trai­ner Sil­van Hofer was hier­bij aan­we­zig. ‘’Ik voel­de met­een een con­nec­tie met San­dro, wij heb­ben alle­bei een boven­been ampu­ta­tie. Het was super­tof om de tech­nie­ken van San­dro en Sil­van te horen en deze ook met­een te proberen.’’ 

Zelf schaamt Lies zich niet voor haar pro­the­se. Som­mi­ge ande­re deel­ne­mers heb­ben wel een gevoel van schaam­te. ‘’Ik kan altijd mezelf zijn en ik wil dat nie­mand zich schaamt. Dat is ook iets dat ik hoop over te kun­nen bren­gen. De sfeer tij­dens de Men­te­li­ty Games is zo goed, het maakt niet uit wat je licha­me­lij­ke uit­da­ging is. Voor ieder­een wordt een pas­sen­de oplos­sing gevon­den om mee te kun­nen doen.’’

‘’Ik heb tij­dens de Men­te­li­ty Games geleerd om geduld te heb­ben. Ik vind nooit iets goed genoeg en alles kan beter. Zo zit in elkaar, in Zwit­ser­land kreeg ik terug dat ik het wel goed doe en dat ik geduld moet heb­ben om weer te kun­nen snow­boar­den zoals vroe­ger.’’ Lies heeft een tatoe­a­ge met de tekst ‘Nait soe­zen’, wat bete­kent: niet zeu­ren in het Gro­nings. ‘’Nait soe­zen is wat mij typeert, dat is mijn mentaliteit.’’ 

Wil jij je inzet­ten voor een ander?
Om er voor te zor­gen dat ook vol­gend jaar weer veel men­sen zoals Lies kun­nen deel­ne­men aan de Men­te­li­ty Games, is er een bij­zon­der eve­ne­ment in het leven geroe­pen: de 12-uurs Chal­len­ge. Teams van 3 per­so­nen gaan de uit­da­ging aan om in esta­fet­te 12 uur lang te ski­ën of te snow­boar­den. Hier­mee halen de teams geld op mid­dels crowd­fun­ding. Van deze opbrengst wor­den de Men­te­li­ty Games gefinancierd.